Testo Unger Krahnebäume

Rään un Sonnesching un Harel, Eijelstein un Wiggejass.
Lang nit mieh heher jefahre, och nit wirklich jet verpass.
Sonnebank un Dönerbuude, Ahn un Verkauf, Jlitzerkroom,
eimohl mieh erinnjeroode, en die Schattesick vum Dom.

Hä stund »Unger Krahnebäume« un hätt die Strooß eraffjeluhrt
un fing widder ahn zo dräume, wat dann jedesmohl jet duhrt.
All die Chargesheimer Fotos woote eimohl mieh zom Film, lapidar, doch nie belanglos, lautlos, doch nie wirklich still.

Jrööne Well op dä Nord-Südfahrt, jrundlos weed nit amputiert
un dä Rest fällt unger »Schicksal«, dat sich noh un noh verliert.
Nix erinnert mieh ahn Kirmes, Prozessione, Karneval,
Klüttewaare, Jipsmadonnas, Juno-Rund un Damenwahl.

Un als Nachspann leef dä Text aff, dä'e fass usswendisch kann,
vun anarchische Jesetze un Symbol 'op ruudem Samp,
vun dämm Saft, dä mer nit opfert, dä zo kostbar ess für Kreesch,
Troubadoure`n Mandoline, Bloome'm Hoor un ruudem Leesch.