Testo Novembermorje

Samt un Chinaseid drähte, zeich sing Facette, stolz wie 'ne Pfau. Danz durch Kaleidoskope. Derwische tobe. Spatze sinn grau. Novembermorje. Ruut ess Bloot, Ruut ess Liebe, Rot ess duut. Färve explodiere, Stääne rotiere em naachblaue Meer. Magier, Karawane, Gaukler, Schamane, Silverpapier. Novemberkalt, Novemberleer. Wiesu jraad jetz? Wiesu jraad der? Dausendundeine Morje. Zo huh jefloore, zo noh ahn der Sonn. Purpur, Joldlammée-Fahne, Schereschnett-Palme, Märchebooch-Mohnd. Novembermorje. Dä eezte Schnie. Dä Nachspann läuf. Er laach nit mieh. En Federboa, Henna, Wachs un Wüstensand un Safran für 'ne Prinz uss Samarkant. Rosa-Orange, woröm nit? Kei Problem, em Räänboore ess jed Färv jenehm. Er woor dä Muezzin der Phantasie, der Anarchie. Ahn Kette looch 'e nie. Ich sinn en noch, wie'e mem Bowie "Helde" singk, en blaue Musikbox un 'e Glas met ruudem Wing. E Polaroid en 'nem Café en Taroudannt un eins em Ohvendleech. Er janz allein ahm Strand, dä Marrakesch-Express, die rostige Kaar un noch eins, Ärm en Ärm met singem Abdallah. Er jing vun uns un trotzdämm blieht'e he, denn jed klei Bild vun ihm ess'e Stöck vun singer Seel. Novembermorje. t'fällt dä eezte Schnie. En graue Stadt weed wach. Dä Zaubrer laach nie mieh